ชีวิตประจำวัน - หน้า 111

อ่านShoot! เรื่องย่อ รื่องนี้ก็ถือว่าเป็นการ์ตูนกีฬาในตำนานเรื่องหนึ่งคงได้นะคะ ซึ่ง จขบ. ก็รู้ว่าสนุก ลายเส้นมีพลังและการเคลื่อนไหวที่ดีเลย เรื่องก็ดำเนินได้น่าตื่นเต้น ถึงผลการแข่งจะไม่ค่อยบีบคั้นให้สะเทือนใจมาก และไม่รู้สึกถึงความรักมากมายในกีฬาฟุตบอลของผู้แต่งแบบเรื่อง ‘Yatagarasu’ แต่แหม คุโบนี่เป๊ะเวอร์เกิน แบบว่าอ่านไปได้ไม่นานก็คาดเดาได้ว่าต้องถูกเอาอออกจากเรื่องแหง คือถ้าไม่ตายก็เลี้ยงไม่โต จุดที่ จขบ. ไม่ชอบมากที่สุดคือความเวอร์ของการเล่นน่ะค่ะ โดยเฉพาะการยิงประตูซัดกันแรงเกินและท่าทางออกจะกายกรรมมาก ถึงจะไม่ระดับ ‘กัปตันสึบาสะ’ ก็รู้สึกเหมือนวาดงูเติมขา เพราะพลังของเรื่องและลายเส้นก็ดีแล้ว

อ่านเรื่อง Honjitsu no Urabe-san to – วันนี้กับคุณอุราเบะ อุราเบะ ฮารุนะ อายุ 24 ปี งานอดิเรก : ดื่มเหล้า สูบบุหรี่ แต่งคอสเพลย์ กับเรื่องราวการแกล้งแหย่เล่นคิโนะชิตะคุง(รุ่นน้อง)ในทุก ๆ วัน

“ฤดูใบไม้ผลิตอน 11 ขวบ ฉันได้ใช้เงินซื้อคนเป็นครั้งแรก”

N/A

เมื่อ Liu Jinshan คิดว่าเขาสามารถตายได้โดยไม่ต้องเสียใจ ครอบครัวของเขาก็ถูกทำลายล้าง! ผลก็คือเขาตั้งใจที่จะมีชีวิตอยู่เพียงเพื่อจะได้เห็นหลานสาวคนเดียวที่รอดชีวิตของเขา Liu Seol เข้าสู่วัยผู้ใหญ่ ขณะที่เขาพยายามเลี้ยงดูเธอและฝึกฝนเธอด้วยร่างกายที่แก่ชราของเขา หลิวซอลที่เกิดมาพร้อมกับพรสวรรค์ของนักศิลปะการต่อสู้ชั้นยอด เติบโตขึ้นเร็วกว่าที่เขาคิดไว้มาก “ไม่ต้องห่วงปู่ ฉันจะปกป้องคุณตั้งแต่นี้เป็นต้นไป!”

อ่านมังฮวาเรื่องEat and Goคังชอลโฮเคยเป็นนักรบที่แข็งแกร่งที่สุด— ผู้ถูกเรียกมายังอีกโลกหนึ่ง ซึ่งเขาได้ต่อสู้และเอาชนะราชาปีศาจได้หลังจากสงครามยาวนานหลายสิบปี ตอนนี้ 30 ปีต่อมา ในที่สุดเขาก็กลับมายังโลกอีกครั้ง… แต่กลับพบว่าโลกอยู่ท่ามกลางวิกฤตครั้งใหม่ นั่นก็คือยุคแห่งการโจมตีของสัตว์ประหลาด แต่ชอลโฮก็เหนื่อยแล้ว เขาเบื่อกับการนองเลือด การต่อสู้ และเกียรติยศแล้ว เขาจึงแขวนดาบของตนและเลือกความฝันอื่น นั่นคือการเปิดร้านอาหารเล็ก ๆ ซึ่งเป็นสถานที่สงบสุขที่ใคร ๆ ก็สามารถแวะเวียนมา รับประทานอาหาร และพักผ่อนได้ ในขณะที่นักล่าที่เหนื่อยล้า คนแปลกหน้าที่อกหัก และผู้มาเยือนที่อยากรู้อยากเห็นเดินผ่านประตูของเขา ชอลโฮก็มอบความอบอุ่นให้กับพวกเขาไม่ใช่ด้วยความแข็งแกร่ง แต่ด้วยอาหารมื้อดีๆ และการรับฟัง เรื่องราวอ่อนโยนและอบอุ่นหัวใจเกี่ยวกับอาหาร การเยียวยา และโอกาสครั้งที่สอง