Shoujo - หน้า 23

ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นนักบุญเพียงเพื่อรักษาอำนาจทางการเมืองให้กับมกุฎราชกุมาร แอเรียล เซเลสตินรู้ว่าความตายบางอย่างกำลังรอเธออยู่ หากพบว่าเธอเป็นคนหลอกลวง ด้วยความสิ้นหวังที่จะหลีกเลี่ยงชะตากรรมนี้ เธอจึงคิดแผน: แอบหนีออกจากวิหารด้วยความช่วยเหลือจากเหล่าทวยเทพที่คลั่งไคล้เธอ! แต่เมื่อการกระทำของเธอดึงความสนใจของมกุฎราชกุมาร พระสันตะปาปา และพ่อค้าที่มีอำนาจโดยไม่ตั้งใจ เอเรียลก็พบว่าการขอให้เทพเจ้าช่วยอาจไม่ใช่ปาฏิหาริย์ที่ยิ่งใหญ่พอที่จะช่วยตัวเองได้…

เมื่อแต่งงานกับขุนนางแห่งเฮสเซนไวทซ์ที่ทรงอิทธิพล เอลลี แบลนเชตต์ก็มาถึงบ้านหลังใหม่ของเธอและเรียนรู้อย่างรวดเร็วว่าเบื้องหลังความมีเกียรตินั้นมีครอบครัวที่บกพร่องทางหน้าที่อย่างลึกซึ้ง Zachary สามีของเธอซึ่งเป็นทายาทของดัชชีถูกมองว่าเป็นสัตว์ประหลาดโดยพ่อของเขาเอง ซึ่งดูถูกเขาเพราะพลังเหนือธรรมชาติของเขา แต่เมื่อ Ellie ค้นพบ สามีของเธอไม่เพียงใจดี แต่ยังน่ารักอีกด้วย! ท่ามกลางดราม่าพ่อลูกคู่นี้ เอลลีจะช่วยแซคคารียอมรับพลังของเขาและยืนหยัดเพื่อพ่อของเขาตลอดไปได้หรือไม่? อ่านมังงะ I’m In Trouble Because My Husband Is So Cute ติดตามก่อนใคร ได้ที่เว็บ romance-manga

อ่านเรื่อง I’m Only a Stepmother, But My Daughter is Just So Cuteการเล่าเรื่องแบบสลับกันของสโนว์ไวท์กับแม่เลี้ยงที่กลับชาติมาเกิด…ฉันจัดการให้ตัวเองถูกโยนเข้าไปในเรื่องราวในฐานะแม่เลี้ยงที่อิจฉาลูกสาวของเธอจนเธอพยายามจะฆ่าหญิงสาวด้วยแอปเปิ้ลพิษ ฉันจะชอบมันมากถ้าฉันสามารถอาบน้ำให้ Blanche ที่น่ารักและน่ารักด้วยความรักได้ทุกประเภท แต่–“เฮฮา คุณชอบ Blanche มากตั้งแต่เมื่อไหร่?” สามีเจ้ากรรมนายเวรคนนี้คอยขวางทางฉันอยู่เรื่อย! “ฉันเป็นพ่อแม่ของ Blanche เช่นกัน ฉันต้องการคำขอโทษที่สงสัยในตัวฉันมาก” “แล้วถ้าฉันไม่ทำล่ะ” “คืนนี้ฉันจะไปที่ห้องนอนของคุณ ฝ่าบาท” “…..”“ฉันยังหากางเกงชั้นในเซ็กซี่ๆ มาให้นายได้ด้วย”

อยู่มาวันหนึ่ง เอมิเลียตสาวซึ่งถูกคนรับใช้รังแก จู่ๆ ก็นึกถึงความทรงจำในอดีตชาติของเธอ เธอกลับชาติมาเกิดในหนังสือที่เธอเคยอ่านในชาติที่แล้ว ในฐานะลูกของตัวละครหลัก สามปีหลังจากนิยายจบ แม่ของเธอเสียชีวิตขณะให้กำเนิดเอมิเลียต ทิ้งให้พ่อของเธออยู่คนเดียว เหลือเพียงลูกสาว ‘ฉันอยู่แบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว!’ หลังจากข่าวการกลับมาของพ่อของฉันออกมา ฉันตัดสินใจเปลี่ยนสถานการณ์ แต่: “ทำไมสิ่งนั้นถึงอยู่ต่อหน้าต่อตาฉัน” การพบกันครั้งแรกที่ฉันเฝ้ารอ จบลงด้วยแสงที่เย็นชา ‘…แต่ฉันยอมแพ้ไม่ได้!’ 1. เผชิญหน้ากันบ่อยๆ “ฮิ้วววว ป๊า! ปะป๊า ไปไหนมา” 2. โจมตีด้วยของขวัญ “ป๊า~ ผมจะให้สิ่งนี้กับคุณ มันเป็นของขวัญ จากนี้เป็นเพื่อนสนิทกัน ฉันจะมาทุกวัน!” 3. ชมเชย! “อา! มันสว่างมาก~ ฉันเข้าใกล้ป๊าไม่ได้เพราะเขาส่องแสง” แต่มีบางอย่างผิดปกติ แม้ว่าเขาจะตอบทุกสิ่งที่ฉันถาม แต่คำตอบของเขาคือ “สำนักงาน” “คุณนำสิ่งที่ไร้ประโยชน์มาอีกแล้ว” แต่เจ้ายังเก็บสิ่งไร้ประโยชน์ไว้ “…หุบปาก.” เขาขี้อายเป็นพิเศษเมื่อได้รับคำชม เขาเกลียดฉันจริงเหรอ?