Slice of Life - หน้า 21

อ่านShoot! เรื่องย่อ รื่องนี้ก็ถือว่าเป็นการ์ตูนกีฬาในตำนานเรื่องหนึ่งคงได้นะคะ ซึ่ง จขบ. ก็รู้ว่าสนุก ลายเส้นมีพลังและการเคลื่อนไหวที่ดีเลย เรื่องก็ดำเนินได้น่าตื่นเต้น ถึงผลการแข่งจะไม่ค่อยบีบคั้นให้สะเทือนใจมาก และไม่รู้สึกถึงความรักมากมายในกีฬาฟุตบอลของผู้แต่งแบบเรื่อง ‘Yatagarasu’ แต่แหม คุโบนี่เป๊ะเวอร์เกิน แบบว่าอ่านไปได้ไม่นานก็คาดเดาได้ว่าต้องถูกเอาอออกจากเรื่องแหง คือถ้าไม่ตายก็เลี้ยงไม่โต จุดที่ จขบ. ไม่ชอบมากที่สุดคือความเวอร์ของการเล่นน่ะค่ะ โดยเฉพาะการยิงประตูซัดกันแรงเกินและท่าทางออกจะกายกรรมมาก ถึงจะไม่ระดับ ‘กัปตันสึบาสะ’ ก็รู้สึกเหมือนวาดงูเติมขา เพราะพลังของเรื่องและลายเส้นก็ดีแล้ว

ลูกชายคนที่สามสุดที่รักของดยุคมีเป้าหมายที่จะหลบหนีในฐานะวายร้าย!? ทำให้ผลงานยอดนิยมของ “Ichijinsha Novels” เป็นเรื่องขบขัน! Yurufuwa การกลับชาติมาเกิดในต่างโลกแฟนตาซีที่ลูกชายของวายร้ายพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อหลีกเลี่ยงความพินาศ ♪ รวมถึงมังงะที่วาดใหม่ในตอนท้ายของเล่มด้วย! ～STORY～ เมื่อฉันเห็นแก่ตัวและหัวเราะเสียงดัง ฉัน (6 ขวบ) นึกถึงชาติที่แล้ว นี่คือโลกของเกม RPG เหรอ? ยิ่งกว่านั้น ฉันยังอ่อนแอที่สุดในบรรดาพี่น้องสามคน พ่ายแพ้ต่อวีรบุรุษแห่งอนาคตหรือที่เรียกว่าวายร้าย โชคไม่ดี ย่ำแย่. ฉันสับสนและหดหู่ กังวล และตัดสินใจ หยุดเป็นตัวร้ายก่อน!…

อ่านอาราเล่ เรื่องเกิดขึ้นในหมู่บ้านเพนกวิน โดย ดร. เซมเบ้ หรือ ดร.โนริมากิ เซมเบ้ ซึ่งเป็นนักประดิษฐ์ ได้ทำการประดิษฐ์หุ่นยนต์ที่เหมือนมนุษย์ที่ชื่อว่าโนริมากิ อาราเล่ขึ้นมา แต่ในเวอร์ชันใหม่นั้น ดร.สลัมป์ตั้งใจจะสร้างหุ่นยนต์คนใช้สุดสวย แต่ได้เกิดฟ้าผ่าขึ้น จนทำให้อุปกรณ์ได้รวนขึ้นมา แล้วสร้างหุ่นยนต์เด็กผู้หญิงมาแทน หลังจากนั้น ก็ได้พบกับไข่ในยุคไดโนเสาร์ ซึ่งฟักออกมาแล้วก็ได้เด็กผมสีเขียว (ในเวอร์ชันใหม่เป็นสีทอง) อาราเล่ได้ตั้งชื่อว่า”โนริมากิ กั๊ตซิลล่า”ซึ่งเป็นคำประสมระหว่าง ก็อตซิลล่ากับกาเมล่า โดยเรียกสั้นๆว่า”กั๊ตจัง”

อ่าน Detroit Metal City ดีทรอยต์เมทัลซิตี้ เนกิชิ โซอิจิ หนุ่มติ๋มสุดแบ๊วที่มีความฝันอยากเป็นนักร้องเพลงป๊อปใสๆ แต่ยังไงก็รู้ทำให้เขากลายเป็นนักร้องนำของวงเดธเมทัล Detroit Metal City ที่เขาใช้ชื่อในวงการว่า โจฮานเนสส์ เคราเซอร์… ผู้มีชื่อเสียงด้านลบที่ฟังแล้วฮามาก ทำสถิติข่มขืนผู้หญิง 11 คนใน 1 นาที เขามีสาวกผู้คลั่งไคล้ติดตามผลงานอย่างบ้าคลั่งอย่างกับว่าเขาเป็นเจ้าลัทธิ โดยที่ตัวเนกิชิเองก็ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เลย…