แนวมังงะ - หน้า 128

อยู่มาวันหนึ่งหอคอยลึกลับก็ปรากฏขึ้นในเมือง ผู้คนตัดสินใจเรียกมันว่าคุกใต้ดิน และในขณะที่มันเต็มไปด้วยภูมิประเทศที่ขรุขระและสัตว์ประหลาดที่อันตราย มันก็ยังเป็นดินแดนแห่งโอกาสที่มีสมบัตินับไม่ถ้วนรออยู่ เมื่อเซจุน ชายหนุ่มผู้มีชีวิตธรรมดาได้รับเชิญไปที่คุกใต้ดินโดยบังเอิญ เขารู้สึกตื่นเต้นที่มีโอกาสร่ำรวย แต่เขากลับติดอยู่ในพื้นที่ลับของหอคอยลึกลับ เขามีเพียงไม่กี่เมล็ดและร่างกายของเขา ตอนนี้ Sejun ต้องทำฟาร์ม รวบรวมทรัพยากร และค้นหากลยุทธ์การเอาชีวิตรอดของเขาเอง!

Class Hero ในโลกที่โชคชะตากำหนดจากการตื่นของผู้ปลุกพลัง ซอกังริมเกิดมาพร้อมกับโชคชะตาที่เลวร้ายที่สุด เขาตื่นขึ้นในฐานะฮันเตอร์ เขาค่อนข้างอยู่ในระดับต่ำ จนวันหนึ่งเขาถูกซุ่มโจมตี… เขาเสียเพื่อนร่วมทีมทั้งหมดให้กับมือสังหาร แต่ก่อนตาย เขาหวนกลับไปสู่อดีต ในตอนนั้นเอง ซอกังริมได้ตัดสินใจที่จะไม่ปล่อยให้ชีวิตของเขาไปสู่ชะตากรรมเดิมอีกต่อไป

ในช่วงชีวิตของเด็กหนุ่มคนนึงซึ่งกำลังย่างเข้าสู่อายุ 20 ปลายๆได้ติดการเล่มเกมเกมนึงเป็นอย่างมาก และด้วยความหลงใหลในตัวเกมเด็กหนุ่มจึงใช้โปรแกรมโกงในเกมที่ไม่รู้แม้กระทั่งชื่อหรือเหตุผลที่ซื้อเกมนั้นมา และยังคงเล่นต่อไปในตัวตนตัวละครที่ชื่อว่า ‘นักบุญแห่งความวิบัติ’ ซึ่งเป็นคลาสที่ฟาร์มยากที่สุด เล่นยากที่สุด และยังกากที่สุดอีกด้วย ทันทีที่เขาได้ทำเควสครบ ตอนนั้นเองก็เป็นตอนที่เขา…หลุดเข้าไปในเกม และได้กลายเป็นนักบุญแห่งความวิบัติ เขาได้เข้ามาอยู่ในโลกของเกมที่เขาเล่นพร้อมมือแห้งๆข้างนึงของผู้หญิง คือมือของพระแม่แห่งความวิบัติที่ติดอยู่บนหน้าซึ่งมือนั้นเป็นมือของเทพธิดา!! และผ้าคลุมของภาคีแห่งความวิบัติ ร่างกายของเขาเองก็ได้เปลี่ยนไป รวมถึงความรู้สึกด้วยที่ไม่มีความรู้สึกใดๆ แม้แต่รสชาติต่างๆก็ไม่อาจรับรู้ได้เลย เพื่อเติมเต็มความปราถนา เขาจึงต้องจำเป็นที่ต้องปลอมตัวเข้าไปเป็นสาวกภาคีแห่งการเยียวยาซึ่งเป็นเรื่องที่ต้องห้าม แต่การฆ่าฟันเพื่อสะสมพลังศักดิ์สิทธิ์ตามการคำนวณนิ้วของพระแม่แห่งความวิบัติที่เป็นปฏิปักษ์กับทุกภาคีนั้นทำให้เขาสามารถขอพรเพื่อให้ต่อมรับรู้รสชาติเขากลับมาเป็นเหมือนเดิมก่อน !!

“หน้าต่างระบบ…? เกิดอะไรขึ้นที่นี่…” [การซิงโครไนซ์เรื่องราวจากมุมมองของฮัน ซิฮา] ฉันกลายเป็นฮัน ซิฮา ตัวร้ายตัวเล็กๆ ในนิยายแฟนตาซีสุดมืดหม่นที่ฉันเคยรัก ‘ทำไมต้องเป็นฮัน ซิฮาด้วย! เขาไม่มีพรสวรรค์ด้านเวทมนตร์เลย แถมยังถูกตัวเอกฆ่าตายตั้งแต่ต้นเรื่องด้วย!’ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันต้องเอาชีวิตรอดให้ได้! การจะใช้ชีวิตอย่างสงบสุขโดยไม่ไปพัวพันกับตัวเอก การสำเร็จการศึกษาจากสถาบันเป็นสิ่งจำเป็น แต่สำหรับฮัน ซิฮา ผู้ไม่มีพรสวรรค์ด้านเวทมนตร์และทักษะทางสังคมที่แย่มาก นี่เป็นงานที่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย… การฝึกฝน… มันอาจจะเกี่ยวข้องกับงานในชีวิตก่อนหน้านี้ของฉัน ฉันควรลองดูไหม “สัตว์เลื้อยคลาน… นั่น เชื่อฉันเถอะ” [คุณฝึกฝนมังกรแดงได้] มันได้ผล…? ฉันจะเป็นผู้ฝึกฝนอัจฉริยะได้จริงหรือ เอาล่ะ มาโฟกัสที่การสำเร็จการศึกษาแบบนี้กันเถอะ! แต่แล้ว… “ฮัน ซิฮา ร่วมมือกับฉันสิ” “ฮานซีฮา! อยากร่วมแข่งขันเล่นแร่แปรธาตุกับฉันไหม?” “ฮานซีฮา… ฉันต้องบอกอะไรเธอหน่อย… มันสำคัญนะ” ตัวเอกที่ควรจะฆ่าฉันในเนื้อเรื่องดั้งเดิมตอนนี้เริ่มสนใจฉันแล้ว?! ฉันจะจบการศึกษาได้อย่างปลอดภัยจริงๆ เหรอ?